Plotselinge heftige pijn in de onderrug, niet kunnen lopen en door de benen zakken: het overkwam Maaike de Vries tijdens een hockeytraining op 11 oktober vorig jaar. Ze vond haar weg naar Fysiocenter Allround, waar Kelvin haar terug naar het veld begeleidde.
“Ik wist niet wat er gebeurde. Eerst dacht ik dat ik misschien gewoon iets had verrekt. Ik voelde dat er kracht weg viel in m’n benen. De dag daarna lag ik de hele dag op de bank met heel veel pijn.
Op donderdag ging ik naar de huisarts, die mij doorstuurde naar het ziekenhuis om een röntgenfoto te laten maken. Ze zag namelijk dat mijn rug en heupen scheef stonden en wilde dat controleren. Na de röntgenfoto werd ik doorgestuurd omdat ze een fractuur (breukje) hadden gezien in mijn onderrug. Daarna hoorde ik dat ik een afgegleden ruggenwervel heb, dat betekent dat je ruggenwervel eigenlijk niet meer in een rechte lijn zit met je rug en naar beneden is gezakt. Toch ging ik nog naar een specialist in Nijmegen en hij vertelde mij dat mijn wervel blijkbaar al kleiner was dan de rest en dat er dus wat was afgebroken wat die pijn veroorzaakte. Dit was het gevolg van een heleboel kleine oorzaken bij elkaar.
Rustig opbouwen
De eerste twee weken kon ik bijna niet lopen, maar ook niet liggen of zitten. Dat was heel erg moeilijk. Toen begon ik met fysiotherapie bij Kelvin en bouwden we het rustig op, voornamelijk met Squats en deadlifts. Daarna gingen we die oefeningen doen met steeds meer gewicht, en ook meer ren-oefeningen met trappetjes en hockey gerelateerde oefeningen.
Het was wel even wennen. Ik begon met alleen de stang van 20 kg, terwijl ik zelf gewend was zo’n 80 kilo erop te leggen. Dus ik voelde me heel zwak, dat was echt vervelend. Ook ben ik best lang bang geweest dat het nog een keer fout zou gaan en dat ik nog een keer zoveel pijn zou hebben, bij de deadlift of Squats vooral. Het allerleukste vond ik dat ik bijna elke training wel de gewichten kon en mocht verhogen, daar werd ik blij van omdat ik mij gelijk een stuk sterker voelde. De progressie ging heel snel.
Uiteindelijk mocht ik na ruim drie maanden weer op het veld staan. Het begon met uitsluitend passen. De eerste training die ik eindelijk volledig mee mocht doen was heel speciaal! Naast hockeytrainingen zijn we nu nog steeds bezig in de sportschool met sterker worden en mijn lichaam trainen op onverwachte bewegingen, zodat ik sterk genoeg ben om die op te vangen.
Allereerst dacht ik echt dat ik nooit meer mocht hockeyen of sporten, maar uiteindelijk ben ik toch aangenaam verrast met hoe snel ik weer op het veld stond!
