Ton Vrolijk (62): Een echte Allrounder. Misschien heb je hem weleens zien sleutelen aan de spinningfietsen of mountainbikes, de zaal zien stofzuigen, of achter de bar zien staan. Maar wist je dat onze medewerker Ton een enorm rijke historie heeft als elite wielrenner?
Vandaag in Allrounder in de Spotlight vertelt “Good Old Ton” zijn bijzondere verhaal.
Broekie met goede benen
Als 8-jarig broekie, stapte Ton voor het eerst op de racefiets. Al snel bleek dat hij over een set sterke benen beschikte. Na diverse podiumplaatsen en medailles, koos hij op 12-jarige leeftijd voor veldrijden. Ton: “Ik werd hiermee derde bij de regiokampioenschappen. Dat was een best resultaat.”
Na twee seizoenen stapte hij over naar de wielerbaan. De snelheid en de souplesse van de houten vloer, trokken hem aan.
Baanwielrennen werd zijn grootste passie. Hij combineerde zijn passie voor fietsen met halve dagen werken om de kost te verdienen. Vanaf zijn 22ste verscheen Ton in verschillende landen en steden bij elkaar 25 keer aan de start van een Zesdaagse: een wielerwedstrijd waarin twee teams van twee man elkaar proberen af te troeven op totale afstand en punten.
“Ik heb vele mooie races gereden in binnen- en buitenland. Mijn toenmalige tegenstanders waren bekende namen zoals Jean Paul van Poppel, Steven Rooks en Jalabert.” Grijnzend blikt hij terug op één van zijn favoriete edities: die van Milaan in 1980, waar hij als belofterenner reed. “We reden met een gemiddelde snelheid van 53km per uur. De organisatie vroeg toen of we wat rustiger aan konden doen om de profs wat te ontzien. Dat deden we natuurlijk niet. Hierdoor moesten de profs hun snelheid optrekken naar 55km per uur.”
Ups & Downs
Tegenslag. Tijdens de Zesdaagse van Maastricht in 1981 kwam Ton hard ten val. Hij verbrijzelde zijn sleutelbeen. Gebrand om zich er niet door te laten weerhouden, verscheen hij een maand later alweer op het zadel in Rotterdam. Het fietsen ging door. Na de wintermaanden op de baan, reisde hij met zijn ploeg af naar Spanje voor een trainingskamp. Nadat hij daar een mooie overwinning boekte, kreeg hij een aanbieding om als professioneel baanwielrenner voor de Spaanse ploeg Teka te gaan fietsen.
De euforie van het aanbod sloeg echter kort daarna om in een deceptie. Later dat jaar kreeg Ton de ziekte van Pfeiffer. Een carrière als beroepsrenner kon hij hierdoor vergeten. Dat was vanzelfsprekend een flinke domper. Ton: “Maar ik bleef de sport positief benaderen. Had altijd nog de hoop om de overstap te kunnen maken. Maar het is er uiteindelijk niet van gekomen.”
"Good Old Ton"
In de loop der jaren ging hij op een lager niveau fietsen. Maar zijn drive om de beste te zijn, was nog altijd aanwezig. Hij was nog steeds een uitmuntende sprinter, en boekte daardoor op andere disciplines mooie overwinningen. In de wielerwereld kende iedereen zijn (bij-)naam: “Good Old Ton Vrolijk.” Zijn mooiste resultaat kwam in 2003. Op de wereldkampioenschappen in de categorie 40+, behaalde hij de tweede podiumplek in het Belgische Kemzeke, een wegwedstrijd over 120 kilometer. “Wel jammer dat we daar niet zijn gecontroleerd. Later bleek de uiteindelijke winnaar diverse malen te zijn betrapt op doping.”
Liefde voor het spelletje
Ton stopte uiteindelijk met wedstrijden in 2011. Rond diezelfde tijd ging hij bij Allround aan de slag als schoonmaker. Mede door de gedeelde liefde voor sport, groeiden die paar uurtjes per week uit tot een fijne combinatie van allround werkzaamheden en unieke sportbelevenissen.
Samen met zijn vrouw, rijdt hij nog steeds vele toertochten door het hele land. In de zomer op de racefiets en in de winter op de mountainbike. “Dit doen we onder andere met F.C. Pannekoek, een groep ontstaan bij Allround. Dit jaar willen we meedoen aan de Elfstedentocht in Fietsland over 235 kilometer. Lekker gezellig samen zijn, en met een ieder een dolletje of een geintje.”
In het zadel beleeft hij nog steeds letterlijke hoogtepunten. Glunderend blikt hij terug op de bergklim van Stelvio (2758 meter), van afgelopen jaar. “Deze berg stond al een tijd op mijn bucketlist. De 48 bochten op de 22 km lange klim met stukken van wel 15/16 % gingen mij goed af. De afdaling, met veel haarspeld bochten is soms gevaarlijk door losliggend gruis. Toch haalde ik een topsnelheid van 92 km per uur. Niet mis.”
Terugblikkend op 50 jaar op topniveau fietsen, is Ton’s liefde voor de sport er nooit minder op geworden. Behalve de fysieke en mentale uitdaging, is het een enorm strategisch spel, vertelt hij. Wat er vooral zo leuk aan is? “Andere coureurs in de maling nemen,” verklaart hij breed lachend. “Hoe, dat blijft een geheim!”
Leuk stuk Ton, mooie prestaties en herinneringen.
En nog steeds op de fiets, altijd gezellig en stevig doorrijden 🙂 bedankt voor je wiel (menigmaal).
je bent een mooi mens!
Wat een pracht verhaal van een groot sportman
Mooie herinneringen Ton, leuk om te lezen.
Ik zie je nog in de ronde van de Lier met regen de bocht nemen bij de kerk.
En dacht o, o, als dat maar goed gaat.